Schrijfster, verhaalcoach & model. Debuteerde met Schemervlucht, schreef 100 dagen dankbaarheid en werkt nu aan een geluksboek.
maandag 29 november 2010
29/11 Sex, Blogs & Rock 'n Roll
Schrijven is leuk. Als een soort virus houdt het me in de greep en wil ik ineens ook alles erover weten. Op elk vrij moment (dat ik niet aan het schrijven ben) ben ik me dus op andere manieren aan het verdiepen. Momenteel lees ik het dikke Handboek voor schrijvers en tegelijkertijd Schrijven: het begin (Pim Wiersinga). Vandaag werd ik lid van Schrijven Magazine, en ben ik meteen plus-lid geworden bij schrijvenonline.org. De laatste opende een hele nieuwe wereld voor me, met forums, schrijfoefeningen, tips voor andere websites en -blogs en noem maar op. En zo belandde ik dus op Dutchproblogger.nl: GEWELDIG. Het is de website van Ernst-Jan Pfauth die het boek Sex, Blogs & Rock 'n Roll schreef en hij geeft een aantal geweldige blogtips. Hier zijn ze in het kort:
1. Bepaal je niche
2. Kies een blogplatform
3. Verzin een blognaam [belangrijk is dat die de inhoud van de blog weerspiegelt]
4. Vind een design(er) [als je een unieke achtergrond hebt, valt dit meer op.]
5. Doorloop de blogchecklist [o.a. doorschakelen naar social networks, een 'over jou'-tekst die de lading dekt etc.]
6. Voeg waarde toe [o.a. schrijf over relevante onderwerpen]
7. Laat anderen aan het woord [o.a. geef een overzicht van andere blogs die je volgt]
8. Schrijf beknopt en scanbaar
9. Zet beeld groots in
10. Promoot je blog
11. Lok reacties uit
12. Vind een workflow
woensdag 24 november 2010
24/11 Susan Traag ontmoeten
Vandaag had ik een fotoshoot in Zwolle. Heel toevallig woont daar Susan Traag, een van de freelancers die aanbood me te ondersteunen bij het schrijven van mijn roman. We hadden een kennismakingsgesprek en het klikte. Ik ben heel blij dat er een geschoold journaliste mee gaat lezen en kritisch feedback gaat geven! Zij is het type dat niet van snelle journalistiek houdt, maar zich graag echt in dingen en mensen verdiept. Ik vermoed dat dit laatste van pas gaat komen. Tijdens de terugreis zat ik alweer enthousiast de stukken te lezen en alinea's te parkeren 'waar ik wat mee wil' zodat ik het schema verder kan aanvullen. Over een paar dagen zal het inventariseren van teksten eindelijk klaar zijn en kan ik een definitief startpunt bepalen voor wat betreft het verhaal en de hoofdpersonen. Het kan nu nog alle kanten op en ik heb genoeg om uit te putten. Verder is het nu eindelijk officieel: ik heb na nauwkeurige bestudering (en wat heen en weer gemail ) het contract met de uitgever ondertekend en opgestuurd. Dat zou ik eigenlijk moeten vieren, maar daar ben ik nu even veel te moe voor. Gisteravond had ik acteerles en dat was niet zo'n succes. Volgens de docent liet ik te weinig van mezelf zien. Hij had niet het gevoel dat ik hem raakte. Ik liet mensen niet de diepte van mijn ziel zien of zoiets. Dat raakte me zo erg dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Vervolgens moest ik in deze stemming direct de scene opnieuw gaan doen. Want tranen, daar houden acteerdocenten wel van. Dan moet je juist! Met een ellendig gevoel ging ik na de les naar huis en dacht: tja voor de dieptes van mijn ziel zal je mijn roman in het voorjaar moeten lezen. En laten we eerlijk zijn, de acteurs die we in films meemaken verdwijnen over het algemeen achter hun rol. Hoeveel ziel je daarin kwijt kunt, heeft toch vaak te maken met de rol die je moet spelen en de associatie die je ermee hebt. Ik kijk nu al uit naar de repetities van Slapelozen aankomende vrijdag. Daar mag je gewoon nog lachen op de vloer en wordt er humor en eigenheid gebruikt om het beste in spelers naar boven te halen.
zaterdag 20 november 2010
20/11 Nederland schreeuwt om cultuur
Vandaag staat in het teken van cultuur. In het kader van de aangekondigde bezuinigingen laat Nederland massaal van zich horen. En dus vond ik dat ik na de repetitie ook naar het Leidseplein moest. Lekker meeschreeuwen in een kudde vol cultuurliefhebbers. Dat hoefde gelukkig niet in mijn eentje. De gastspelers en acteurs van stadsdeelgezelschap Slapelozen vergezelden mij en nog duizenden en duizenden anderen. Het was helemaal vol op het Leidseplein. Gezellig druk zullen we maar zeggen. Maar machteloos voel je je alsnog. Al jaren beklaagd men zich over het feit dat er geen politiek theater zou zijn. Geen strijdlust. Politiek theater is dood. Mooi niet: het politieke theater is springlevend en zo'n dag als vandaag bewijst dat. De podiumkunsten laten van zich horen en pikken het niet! Zelfs VVD’er Frits Bolkestein gaf eerlijk toe dat het niet eerlijk was (en laten we wel wezen er is niet zoveel verschil tussen politici en theatermakers). Toen rond vijf uur ter afsluiting aanwezigen massaal 'Laat ons' meezongen op de melodie van 'Laat me' van Ramses Shaffy, vond ik het mooi dat ik daar stond. En na de slotakkoorden klonk een minutenlang, oorverdovend geschreeuw van de duizenden mensen op het Leidseplein, kippenvel. Natuurlijk moet er bezuinigd worden. Maar waarom moet de kunst- en cultuursector daaronder lijden? Liever die AOW-leeftijd naar 67 ophogen dan dit. Maar dat is mijn mening. Omdat ik toch in de stad was ben ik nog even snel de boekhandel ingerend om wat boeken te kopen die ik als schrijver allang in mijn boekenkast had moeten hebben. Want ook als Nederland schreeuwt en stampt om cultuurbehoud, gaat de planning van mijn roman door. En die boeken stonden nu eenmaal op mijn verlanglijstje.
Foto: Amaury Miller. Bron: Parool.nl
vrijdag 19 november 2010
19/11 Artwork van Anco
Gisteravond heb ik een schema opgezet. Alle tekstfragmenten die ik tot nu toe heb (papieren die tot jaren teruggaan) krijgen een titel en een plaats in het overzicht. Ik vind ineens alles heel eng. Ik moet besluiten nemen over de vorm, het verhaalperspectief en nadenken over welk deel autobiografisch mag zijn en wat ik erbij ga fantaseren. En dan ook nog een blog openen waar iedereen kan lezen over de voortgang van mijn roman en de stappen die ik de komende tijd moet nemen. Want Renate denkt dat mensen het leuk vinden om te lezen wat er 'achter de schermen gebeurt'. Dus nu is er geen weg meer terug. Paniek alom. Be careful what you wish for... Gelukkig komt er af en toe een engel op je pad die je helpt met zaken waar je zelf dan wat minder verstand van hebt. Anco van Hal is een van mijn beste vrienden, mijn zakenpartner vanuit Alexandra Smith Productions en - jippie - art director. Dus in een paar uur tijd hadden we de lay-out van mijn blog gereed en nu moet ik hem straks op facebook en twitter zetten. Ben benieuwd of ik uit kan vinden hoe dat werkt. In ieder geval is stap 1 gezet! Tijdens de werkzaamheden kwam het contract van de uitgever binnen. Ga ik vanavond eens goed doornemen.
17/11 Gesprek met de uitgever
Al jaren roep ik het: 'Ooit ga ik een boek uitgeven'. En nu is het dan eindelijk zover. Geheel onverwachts werd ik 'gescout' door een uitgever op internet. Toen ik wat pagina's opstuurde werd ik direct uitgenodigd voor een gesprek met Renate Diks, die samen met Coen Hoogveld uitgeverij Schrijverij Mooi Mens runt. En wat een mooi mens is die Renate. Heel enthousiast legde ze uit wat we de komende tijd zullen gaan doen en wat er allemaal bij een boekpublicatie komt kijken. Ik voelde me erg opgewonden toen ik daar aan tafel zat. Er werd een hele hoop besproken. Maar het belangrijkste: aankomend voorjaar komt mijn debuutroman uit. Hoewel ik als schrijver of redacteur eerder bij boekpublicaties betrokken ben geweest is er nog nooit een roman van mijn hand verschenen! Heel spannend allemaal, en ik kijk er heel erg naar uit. Na vandaag zal ik op deze blog van tijd tot tijd bijhouden wat er allemaal achter de schermen gebeurt.
Abonneren op:
Posts (Atom)