 |
| Drijvende bruidsjurk |
Het weer was grillig, toch trok ik erop uit. In het
Westerpark was het minder druk – kennelijk bleven mensen liever thuis. Ik
passeerde de “drijvende bruidsjurk”, een standbeeld in het water dat ooit aangekocht
is door stadsdeel Westerpark. Zoals altijd ving het mijn blik, omdat er ook nu
weer een meeuw op was geland die parmantig met hebberige kraaloogjes de vijver
overzag.
Innerlijk stil, wandelde ik door luide muziek en langs karretjes
waar je met festivalmuntjes eten kon kopen. De zon beloonde aanwezigen rijkelijk.
De wind liet zich zien in de talloze blaadjes die opstegen en neerdwarrelden,
telkens bewegend in kleine cirkels. Ik was naar buiten gegaan om de geest van
Vrijheid te vangen. Maar wat ik ontdekte was de schoonheid van de natuur.
 |
| Bevrijdingsfestival Westerpark |
Nu ben ik thuis en denk ik: misschien is dat wel echte
vrijheid. Schoonheid kunnen ervaren zonder beperkingen. Omdat er
niemand is die je erin tegenhoudt, niemand is die je stopt in je
bewegingsvrijheid en niemand is die je verbiedt te schrijven over wat je bezighoudt
– of verbiedt om te lezen wat anderen schrijven.
Misschien is echte vrijheid wel ontdekken dat je grootste
zorg niet overleven is. Dat je angsten slechts relatief zijn en je keuzes elke
dag weer zó talrijk dat ze bijna verlammen. Misschien is echte vrijheid wel het
besef dat je vrijheid pas volledig kunt bevatten op het moment dat het te laat
is om ernaar te handelen.
Ik denk weer aan de meeuw op de “drijvende bruidsjurk” en
vraag me af of die weet dat ze koningin is. Want in onze wereld zijn vogels de enige échte vrijen.
Als ze vrij zijn, dan.
