01/05 Van Second Life naar Third Life

Vandaag heb ik de 30.000 woorden overschreden. De ideeën blijven binnenstromen en ik wou dat ik de rest van mijn leven zo kon doorbrengen: schrijven, lezen en inspirerende uitstapjes maken. O, en natuurlijk op 30 april feesten in Amsterdam, want Koninginnedag was net als elk jaar erg vermakelijk en erg oranje. Over oranje gesproken, wat me al een maand bezighoudt is een opmerking die de professor maakte die mijn scriptie beoordeelde. Hij vond dat we te veel in een vormgegeven maatschappij leven. Als voorbeeld noemde hij (foto)modellen, waarschijnlijk omdat hij net als vele andere mensen vindt dat mensen zich spiegelen aan modellen en daardoor aan hun figuur gaan sleutelen. De opmerking bleef in mijn achterhoofd hangen omdat ik me ineens realiseerde dat hij gelijk had. We leven in een vormgegeven maatschappij. En het is waar: we zijn erin aan het doorslaan. Iedereen kent inmiddels Second Life, de beroemde virtuele wereld die in 2003 het levenslicht zag op internet. Hier kun je zijn wie je wilt zijn. Een aantrekkelijke manier om jezelf te verheffen uit de werkelijkheid. Maar tegenwoordig leven we in een Third Life. Deze term werd bedacht toen mijn vriend me voor de zoveelste keer foto’s zag maken. Mijn camera heb ik standaard bij me. O, is dat weer voor je Second Life op Facebook? Door zijn opmerking moest ik weer aan het gesprek met de professor denken en we verzeilden in een discussie over hoe Third life er precies uitziet. En ik denk dat te weten. Second Life is leven naar je voorbeeld. En Third Life is hoe je dat verder vorm geeft in de virtuele wereld, bijvoorbeeld op Facebook. Dus met Koninginnedag kleden we ons oranje omdat we het voorbeeld van de massa volgen. En op Facebook, Twitter of Hyves selecteren we hieruit de leukste kiekjes (of filmpjes) en schrijven daar dan een tekst bij die het net even nog beter vorm geeft dan onze Second Life, dat op zich al een verbetering was van real life. Aan de andere kant is het concept van vormgeving zo oud als de mensheid en is het alleen maar natuurlijk om dan gebruik te maken van de middelen die we hiervoor ter beschikking hebben. Als kunstenaars stileren we de werkelijkheid en zullen we dat blijven doen. We vormen onszelf en proberen de wereld om ons heen ook te vormen. Verliezen we daarmee onze authenticiteit?