Schrijven is een heerlijk proces, soms een frustrerend proces, maar altijd heel leerzaam. Ik haal mijn inspiratie uit de alledaagse dingen, uit mijn persoonlijke ervaringen en uit films en boeken die me raken.
Soms weet ik direct als ik kennis neem van het bestaan van een boek dat ik het wil lezen. Dit was het geval met het boek Je Blijft van Anna Drijver, die ik op Facebook en Hyves heb staan omdat ik in een ver verleden eens met een groep meiden ging stappen in België, en zij een van die meiden was. Het was een topavond, en ik heb hem nog helder in mijn geheugen staan (en voor wie mijn geheugen kent is dat best bijzonder, zeker als het om stapavonden gaat). Ik wist toen nog niet dat Anna goed kon acteren. Dat kwam jaren later toen ik haar voorbij zag komen op een bioscoopscherm. TV kijk ik zelden. Chapeau, dat deed ze goed. Als ik haar de afgelopen jaren tegenkwam, bijvoorbeeld bij de Appie in de pijp of bij een vage muzieksessie bij het podium in het Vondelpark, was ze altijd superaardig. ‘Wat is ze mooi’, dacht ik dan. En we kletsten kort over triviale dingen, maar nooit over haar carrière.
Haar boek lag al een week naast mijn bed, klaar om gelezen te worden. Ik werd overspoeld door deadlines van schrijf- en redigeeropdrachten en kwam er maar niet aan toe. Plus ik was nog een boek over Hoog Sensitieve Personen aan het lezen. Plus ik was bang dat het misschien tegen zou vallen, het boek van Anna. Je weet maar nooit. Als Neerlandica en theaterwetenschapper heb ik een ontzettend kritisch oog ontwikkeld. Dus ik stelde het uit. Na twee weken had ik het ineens weer in mijn handen, blies ik het stof van het kaft af en sloeg ik het voorzichtig open. ‘Wij passen als Duplo in elkaar’, las ik. Leuk bedacht, dacht ik een beetje jaloers. Er was een proloog. Ik hou erg van prologen, vooral als ze goed zijn en ergens toe dienen. Mijn boek begint ook met een proloog. Haar proloog pakte me direct. Nieuwsgierig proefde ik haar schrijfstijl, terwijl ik het automatisch analyseerde. Veel gebruik van korte zinnen en de poëtische functie van taal benut ze goed. Hoe meer ik las, hoe minder ik het boek wilde wegleggen. Ze gebruikt intertekstualiteit, metaforen, herhalingen en speelt met ritmes. Heeft Anna Nederlands gestudeerd? Waar heeft ze leren schrijven? Aan de andere kant, de toneelschool en de kleinkunstacademie zijn waarschijnlijk de perfecte kweekvijvers voor schrijvers.
Het boek is in drie dagen uit. Het was in een dag uit geweest als ik meer tijd had gehad. Anna weet niet hoezeer ze me inspireert. Ik wil het haar vertellen en haar ook over mijn boek vertellen. Maar eerst wil ik van de daken schreeuwen dat ze mag blijven van mij. Als actrice en als schrijver. Goed gedaan Anna!
Helemaal eens, Alex.. Ze mag absoluut blijven.
BeantwoordenVerwijderenEn ik weet zeker dat je positieve kijk op Anna's kunnen tevens een blik voorwaarts is en een reflectie zal zijn op jouw werk.
Heb er alle vertrouwen in en ben erg benieuwd!
Dank je! We zullen het zien, je leest het vanzelf terug ;)
BeantwoordenVerwijderen