16/04 Schrijfzaadjes planten

Groener en kleurrijker. Het uitzicht op de houthavens verzekert mij ervan dat het waar is: het voorjaar is eindelijk gearriveerd. Het eerste kwartaal had ik daar de zaadjes al voor gelegd. Ik wilde een memorabel voorjaar, met toeters en bellen. Door de oprichting van Fabel lukte dit: in maart startte de cursus autobiografisch schrijven die eind april wordt herhaald.

Met mijn thriller passeerde ik de magische grens van 25.000 woorden. Dat zijn dierbare zaadjes, die woorden. Binnenkort zijn het er 30.000 en klop ik weer bij Prometheus aan. Intussen gaat het begeleiden van andere auteurs ook door en hielp ik iemand met het lanceren van haar blog. Mensen leren schrijven vanuit hun ziel is een mooi beroep. Vooral als je daar zelf ook van leert en erdoor geïnspireerd raakt. 

Die inspiratie zal ik nodig hebben, want de wereld draait door en er komt van alles op mijn pad. Wat ik mijn cursisten altijd leer, is dat je altijd moet blijven schrijven. Of je het nu wel of niet druk hebt met werk. Blijven schrijven, al is het maar 5 minuten. Iedereen kan 5 minuten vrijmaken op een dag. Lukt het een paar dagen niet, pak je het gewoon weer op. Eten schiet er ook wel eens bij in, maar dat blijf je ook doen. Bij mij zijn het alweer tien minuten geworden. Het nodigt uit… tot verder schrijven. In mijn thriller is het hoog tijd om het personage Luke wat meer uit te diepen. 

De zon laat intussen vandaag haar laatste stralen zien. Om 20.00 ’s avonds is dat na de lange winter een zegening. Laat nu mijn thriller maar uitgroeien tot de boom des levens waarin elke tak met elkaar verbonden is. Het zaadje daarvoor is al geplant.