 |
| Gelukkig schrijf ik beter dan ik teken |
Het is herfst, maar de kou vandaag doet denken aan de
winter. Terwijl ik mezelf een tweede kop kamillethee gun, overpeins ik mijn
nieuwe plot. Boek twee wordt namelijk een thriller. Had ik dit verwacht? Niet echt.
Ik begon gewoon met schrijven. Er kwamen vier
personages bovendrijven die graag door mij op papier wilden worden gezet. Ik
luisterde naar ze en keek wat ze aan me kwijt wilden. Voor ik het
wist, was ik ineens 10.000 woorden verder met personages die allen op hun
eigen manier uiting gaven aan het verlangen om kapot te maken wat hen lief was. Erachter
komen wat hun drijfveren hiervoor zijn, werd een niet te onderdrukken verlangen.
Omdat ik behoefte had aan feedback en mezelf een stok achter
de deur gun, stuurde ik het prille manuscript naar twee grote uitgevers. De
twee redacteuren die met mijn werk waren ‘belast’ reageerden beiden binnen een
maand. Verrassend genoeg zeiden ze ongeveer hetzelfde. ‘Je personages zijn erg
goed uitgewerkt. Het is nog onduidelijk waar het verhaal heen gaat of wat voor
genre het wordt, maar je schrijft goed en de spanning is nu al voelbaar. Zou
een thriller niet iets voor je zijn?’ Bij mijn twijfelende blik volgde er
direct achteraan dat thrillers goed verkopen. Mijn commerciële ‘ik’ voelde zich
aangesproken, maar mijn kunstminnende ‘ik’ benaderde het kritisch. ‘Je bent
toch meer een romanschrijver,’ zei die zeurderig. Mijn commerciële ‘ik’ strafte
dit direct af: ‘Nonsens, en voor je een roman schrijft waar jij tevreden mee
bent, ben je jaren verder. Dan kun je intussen best “even” een thriller
schrijven en verder oefenen als thrillers toch beter worden verkocht.’
Ik hakte de knoop door en schreef een plot voor een thriller
op basis van het materiaal dat ik tot nu toe had. Het voelde niet eens als een
concessie. Mijn personages hadden al besloten dat ze in een thriller tot leven
zouden worden gebracht, ik wist het alleen zelf nog niet. Als character driven schrijven heb je niets meer te vertellen: personages bepalen kennelijk niet alleen het verloop van het verhaal, maar ook het genre.
Bij de uitgevers lezen ze op dit moment opnieuw het
verhaal. Als de tweede lezers hiermee klaar zijn, hoor ik of ik een contract krijg.
Het zou een mooi sinterklaascadeau zijn. In plaats van warme chocolademelk en
pepernoten wordt het dan wel champagne en taart. Lekker, ik verheug me er nu al op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten