Ik zit in de bibliotheek in Groningen en zoek inspiratie om te schrijven. Manieren om contact te maken met mijn ziel. Een boek van Paolo Coelho lezen, helpt mij daarbij. Op dit moment lees ik De Beschermengel. Onder andere dan. Ik lees ook nog een Russische thriller en een interessant psychologisch boek over relaties. Boeken lezen die je raken, is voor een schrijver prikkelend. Het is als kijken naar hoe iemand op een podium prachtig zingt of acteert. Je aanschouwt het bewonderend en wil het nadoen. Ik weet dat ik zo wil schrijven dat het raakt, dus ik moet boeken lezen die mij raken.
Ik ben een materiaalverzamelaar. Vanuit materiaal ontstaat een boek. Daarom lees ik, beleef ik en maak ik daar notities van in een boekje. Als ik buiten wandel en iets tegenkom wat ik mooi vind, maak ik er een foto van. Sinds ik Schemervlucht de wereld instuurde, ben ik nieuw materiaal aan het verzamelen. Het gaat zoals gewoonlijk niet zo snel als ik zou willen. Al het begin is moeilijk. Niets is ooit gemakkelijk.
In de drieëneenhalf uur durende treinreis naar Groningen, bedacht ik mij dat een nieuwe reis mij zou helpen. Het is voor mij de ideale manier om een nieuw verhaal te beginnen, een waarheid waar ik niet omheen kan. Maar de realiteit werkt tegen. Je kunt nu eenmaal niet zo gauw je daar zin in hebt het vliegtuig pakken. Dus hoe kan ik de inspiratie die ik tijdens het reizen opdoe ervaren in het hier en nu? Hoe kan ik de heerlijke vervreemding die ik voel als ik nieuwe plaatsen aandoe ervaren in een land dat ogenschijnlijk niets nieuws biedt?
Inspiratie zit overal en bovenal in jezelf. Op het einde van deze alinea, heb ik immers al 327 woorden geschreven. Tegelijkertijd herschrijf ik al twee dagen een pagina die het begin van mijn nieuwe boek voorstelt. Er klopt iets niet, en herschrijven gaat dat ‘iets’ niet oplossen. Misschien eerst het boek van Paulo Coelho uitlezen.
Inderdaad, je hebt zelf het antwoord al gegeven. Inspiratie zit in jezelf, al kan die soms (heel vervelend geblokkeerd zijn). Ook die vervreemding zit in jezelf. Wanneer ik in een verhaal zit, lijk ik me in die wereld te bevinden. Ogenschijnlijk zit ik dan op een stoel aan de tafel in de huiskamer, maar in mijn hoofd vertoef ik elders.. Gaaf trouwens dat je alweer bezig bent aan een nieuwe roman. Zelf kan ik ook haast niet wachten. Eerst mijn columnbundel afmaken,maar daarna heb ik groen licht voor het schrijven van een nieuwe roman.
BeantwoordenVerwijderenVervelend dat het begin niet klopt. Een troost is wel, dat als het begin eenmaal goed op papier staat, de rest vanzelf wel loopt. Succes met schrijven.. Soms dient het ontbrekende stukje zich ineens aan.